REISVERSLAG DALMATISCHE KUST 2015

Maandag 07-09-2015; Beek - Denkendorf. Na een jaar van hard werken is het weer tijd voor vakantie. Dit jaar gaan we naar Kroatië, veel over gelezen en qua natuur lijkt het de hemel op aarde. Deze 12-daagse reis, die we gaan maken met Bolderman is het meest compleet met twee van de natuurparken, die we heel graag willen zien. Als heel vroeg de wekker gaat, gaan we nadat we de lunchpakketten hebben klaar gemaakt richting Beek, waar we verzamelen. Beek bij Arnhem wel te verstaan, want voor hetzelfde geld sta je in Beek in Zuid Limburg en heb je een minder goed begin van de vakantie. De trip richting Beek verloopt goed tot aan de afslag Beek, tien kilometer voor het verzamelpunt. Een ongeluk aan de andere kant van de weg zorgt voor kijkers, waardoor we gigantisch vast komen te staan. Maar we blijven heel erg koelbloedig. Nogal wiedes, want in het achteruitkijkspiegeltje zien we een pendelbus van Bolderman rijden, die naar hetzelfde punt moet als wij, dus te laat komen doen we wel, maar we zijn niet de enige. Door het lange wachten hebben we zo’n drie kilometer voor het verzamelpunt nog een extra ingelaste plaspauze. Dweilen is geen optie en we zien al water genoeg, want het regent in Nederland bij een temperatuur van achttien graden. Daar aangekomen op de parkeerplaats is het de auto parkeren en bijna gelijk de bus in. Koffie is jammer maar helaas, maar het is niet anders. We hebben vakantie en nog een lange reis voor de boeg, dus in de relax stand en laat die Duitse snelwegen maar komen. Bij de lunchstop doen we een verrassende ontdekking en het is maar goed, dat we er nu achter komen. Twee reizigers doen hun huwelijksreis naar Kroatië, maar ze zijn hun paspoort vergeten. De dag naar Mostar moet je namelijk een paspoort hebben voor de grens met Bosnië, dus er zijn problemen in de tent. Door het kordaat optreden van de chauffeurs kan grotere ellende voorkomen worden. De paspoortloze heren worden omgeboekt en gaan nu op huwelijksreis naar Napels en met het reisgezelschap wat met ons optrekt richting het eindstation van deze dag. Hierna scheiden onze wegen, maar vanaf nu kunnen we zorgeloos onze weg vervolgen. We komen langs stadjes als Spittal, Villach en Klagenfurt. De eindbestemming voor vandaag heet Denkendorf in Beieren. In Pension ‘Zur Post’ overnachten we in het Gastenhaus, een soort mini flatje tegenover het hoofdgebouw. De eerste contacten worden gelegd en het diner bestaat uit een salade, aardappelen met de welbekende schnitzel en als toetje cruesli met yoghurt. Laat maar doorkomen, zou ik zo zeggen. In de bus maken we ook kennis met Eppo en zijn vrouw Gea, die het ons de komende dagen naar de zin zullen gaan maken. Het gaat helemaal goed komen, want wij zijn niet zo moeilijk. Welterusten, Croatia, here we come!

Dinsdag 08-09-2015; Denkendorf - Opatja. De dag begint niet al te best. Vroeg op, geen wekker meegenomen (waarom zouden we?) en toch moeten we vroeg uit de veren, want we hebben nog heel veel kilometers te gaan.Ik moet gelijk aan Henk Wijngaard denken en dat is al geen goed teken. Het nummer “Kilometervreters” van hem. Zegt iemand dat nog iets? Mij wel, want dat gaat over ons vandaag. Maar we verslapen ons een paar minuten. Eppo had het al gezegd. We hebben een rondreis en geen vakantie. Vroeg op, veel zien en geen echt vakantie gevoel dus. De opmerking van Rita aan het ontbijt spreekt boekdelen. Ik ben in een pesthumeur en dat gaat vandaag niet meer goed komen. Ha, heerlijk die vakantiestemming. Gelukkig draait de stemming wel bij gedurende de dag, maar er is duidelijk last van opstartproblemen. Laat maar gaan, eet een banaan en daarna er tegenaan. We draaien de snelweg op en gaan door Beieren naar Oostenrijk. In het midden van de Karawanka tunnel ligt de grens met Slovenië. Ondertussen horen we de spelregels van de bus en de daarbij behorende stoelendans, die ons door de hele bus zal brengen in de komende dagen. Maar ondertussen komt Kroatië toch wel erg dichtbij en bij 21 graden gaat onze vakantie pas echt beginnen in het prachtige Opatja. We doen de Dalmatische kust, maar dat heeft niets te maken met die hondjes met die stippeltjes. Dat waren er honderd en een overigens. Nu staat onze bus voor de deur van het Imperial Hotel. De kust ligt op kruipafstand en ik wil maar een ding. Die koffers op de kamer gooien, korte broek aan en flaneren, zoals Eppo het noemt. Nou heb ik al heel veel mensen zien flaneren, maar wij kunnen er ook wat van hoor. Maar eerst dus de trapjes op, compleet met rode lopen, en dan het mooie hotel in. Authentiek zou ik het willen noemen. De tijd heeft er een beetje stilgestaan en het zou de beschaafde versie van Fawlty Towers kunnen zijn. Mensen van nu zouden het misschien vergane glorie kunnen noemen, maar ik vond het op zich wel statig en chic. Voorbeeldje: We hadden dubbele voordeuren. Een deur open, en daarachter zat pas de deur waar de sleutel in kon om in je kamer te komen. Een dubbele deur die heel veel geluid tegehoud en in de winter ook nog eens veel warmte kan vasthouden. De wandeling langs de boulevard is prachtig, en de zon doet zijn werk prima. Het doet zo gezellig aan zo langs het strand. Aan de kustlijn staan de nodige beelden, en ook in het kleine park in de buurt van het hotel staan de nodige mooie beelden. Na het avondeten nodigt de omgeving wel uit voor nog een wandeling. Maar eerst het diner. Het lijkt wel een balzaal waar we terecht komen, compleet met kroonluchters. Als je een dansje wilt wagen, moet alleen de band nog aantreden. Dit blijft echter uit dus gaan we aan de warme hap. Het avondeten is in buffetvorm en we kiezen voor de worteltjessoep, die goed schijnt te zijn voor je ogen, maar deze mop heeft al een baard, dus ik laat het bij deze opmerking. Aardappelpuree met gehaktballen en salade, en vanille-advocaat ijs na. Mij hoor je niet klagen. Na het eten nog een klein rondje lopen en toen was het tijd voor een cappucino. Nog even de paspoorten ophalen en dan zit de eerste dag er weer op. Bij de balie is het nog even lachen. Want we vragen de paspoorten terug en de man achter de balie zegt: goodnight and no boom boom in the room he?! Ik mag dat soort humor wel. Of er nog boom boom in the room is geweest laat ik in het midden.

Woensdag 09-09-2015; Opatja – Zadar – Tisno. Het ontbijt wordt ook geserveerd in de balzaal en je kan merken dat op de vroege ochtend nog weinig mensen trek hebben in een dansje. Koffie en brood moet er in en dan komt het gezelschap weer op gang, en we gaan op naar Zadar. Thea neemt ons mee in Zadar door de mooie, gezellige straten. We worden twee straten van het centrum afgezet en beginnen met Thea aan de wandeling die begint over glazen platen van waaronder je de opgravingen van oude stadswallen kan zien. De straatjes doen gezellig aan en er is zelfs sprake van een plaatselijke Kalverstraat, al zijn er toch wel verschillen. De eerste bezienswaardigheid is het Forum Romanum. Opgravingen en overblijfselen van gebouwen van ver vervlogen tijden zijn te zien tegenover het Archeologisch museum. Dat kan geen toeval zijn. De temperatuur loopt vandaag op tot 27 graden en hier kan ik wel aan wennen. Dit voelt toch wel echt als vakantie. Hierna lopen we door naar de kustlijn. Daar ontwaren we een toch wel heel mooi tafereel. In de grondplaten van de kustlijn zitten gaten. Het water wat hier doorheen stroomt maakt door die gaten het geluid van een orgel. Een waterorgel dus wat uniek is voor de kust van Zadar. Prachtig om de natuur muziek te horen maken. Maar we horen ook dat de bewoners van de flats aan de kustlijn, het orgelgeluid wel een beetje beu zijn door de jaren heen. En het orgeltje is niet stil te zetten want de natuur laat zich niet beïnvloeden. Allen het dichten van de gaten kan het geluid doen verstommen. Dus dat orgeltje speelt nog wel even denk ik. Door het kleine marktje lopen we rustig terug richting het begin waar de bus ons weer op komt halen. Hierna gaat de reis door naar Tisno. Onderweg komen we op een rotonde terecht waar we regelmatig langs gaan komen in de komende dagen en het is heel gemakkelijk te herkennen omdat aan de kant van de weg gigantische spitten draaien met varkens eraan, naast een restaurant. Je zou er honger van krijgen. In Tisno gaan we vier nachten verblijven, en de drank staat al klaar bij binnenkomst. Tisno is een klein stadje wat we een dag op ons gemakje kunnen verkennen. Maar bij aankomst blijkt Rita ziek van de warmte, de overgang van het koude weer in Nederland naar de 27 graden nu is te snel gegaan denken we. Ikzelf laat niets van het avondeten staan want de gerechtjes zijn de moeite waard vandaag. Bruine Bonensoep, aardappelen met fricandeau, en pudding met slagroom en rode vruchtjes, dat is toch wel lekker. Een kort rondje over het pleintje naast het hotel is echt het laatste van de dag, want we hebben een rondreis en geen vakantie, dus morgen vroeg op.

Donderdag 10-09-2015; Tisno – Sibenik – Krka. Een oud stadje en veel natuur staan vandaag op het programma en dat is een mooie afwisseling, precies wat wij zoeken in een leuke vakantie. Maar de zieke Rita is nog niet helemaal opgeknapt vanmorgen, al gaat het al weer iets beter dan gisteravond want dat was toch echt niet best. Sibenik is een klein plaatsje maar doet erg gezellig aan, zo wordt gezegd in de inleiding van gids Maritzka. We ontmoeten haar bij het park waar we eerst doorheen gaan voordat we bij het centrum van het kleine stadje uitkomen. In de kleine, nauwe winkelstraatjes hangt de oudste straatverlichting van Europa. De straatverlichting hebben we te danken aan een van de bekendste Kroatiers, de natuurkundige Tesla. Door naar de Sint Joseph kathedraal met een prachtig versierde ingang. Petrus en Paulus, Adam en Eva en de twaalf apostelen zijn afgebeeld. Er is een mis gaande dus de binnenkant kunnen we jammer genoeg niet bezichtigen. Aan het einde van de rondleiding hebben we nog even de tijd om alleen rond te lopen, maar het is superheet aan het worden en een cappucino gaat er wel in op dit uur van de dag. Daarna is er nog tijd zat om over de markt te lopen. De markt is altijd een gezellige ontmoetingsplaats voor de plaatselijke bevolkign. Het is even terug in de tijd naar de jaren vijftig of zo. En ik kan het weten met een jaartje of zes marktervaring in de groente en fruit. Het is authentiek en een flashback naar vervlogen tijden waar nog geen stress was en alles op zijn elf en dertigst kon. De bananen mogen zelf uitgezocht worden, en op de weegschaal worden gelegd. Voor nog geen euro zijn we klaar. Aan de rand van de markt zijn er stenen stalletjes waarin je vlees e en viswaren kan kopen. Doet in ieder geval erg gezellig aan. De markt ligt op een verhoogd plein en in twee straten staan we aan het busstation waar we weer opgehaald worden voor de lunch die we iets buiten de stad zullen nuttigen. We woren onthaald in klederdracht met een drankje op een soortement van ranch waar een museum aan vast zit en een mini arena en een groententuin. Een prachtige lokatie waarbij het drankje ook nog eens op een grappige en blije manier wordt gepresenteerd voordat we aan de soep gaan. Brood met kaas en de plaatselijke ham wordt daarna gepresenteerd. Een leuk tussendoortje waarna de eigenaar ons uitzwaait. Want met Maritzka gaan we naar Krka voor de welbekende watervallen. Het nationale park is heel groot en we gaan een groot gedeelte bewandelen met de hele groep. Eerst wordt je met de bus al lekker gemaakt met een mooie toer richting de parkeerplaats. Je ziet gewoon dat de omgeving al prachtig is, maar pas vanmiddag zullen we de allermooiste plaatsjes van het park te zien krijgen. In het begin van het park krijgen we de route te zien op een kaart die we gaan lopen. Bergje op, bergje af, op prachtig aanglegde wandelpaden die je sturen langs de mooie watervallen. Het water is zo mooi helder dat je de regenboogforellen duidelijk kan zien zwemmen. Maar ook slangen zoals de wipadder (what’s in a name), die we al snel ontwaren in een van de eerste beekjes waar we over lopen. Het is een voor mensen giftige slang. De honder meter brede waterval die in vijf trappen zo’n twee en veertig meter naar beneden komt is een schouwspel dat je blijft fotograferen. In het meer waar de watervallen in uitmonden kan je heerlijk zwemmen, pootje baden, op een van de kleine eilandjes luieren en iets verder op het meer kan je zelfs kanoën. Het wandelpad is prachtig aangelegd en herbegt de nodige uitkijkposten en onderweg kijk je je ogen al uit aan de mooie bomen en planten aan de zijkanten van het wandelpad, heel vaak ook nog eens met extra kleine watervalletjes erbij. Het wandelpad dat wij volgen brengt je dwars over het meer, wat een heel druk stuk is, naar de overkant van het meer zodat je het van alle kanten kan fotograferen. Helemaal aan het einde van de wandeling is nog een natuurlijke wasmachine te zien waarin het water zijn wassende werking kan doen door het optredende hoogteverschil en de daarbij vrijkomende krachten en energie. Het is natuurlijk wassen zonder electrische energie, primitief misschien maar wel doeltreffend en de wasmachine zoals we hem heden ten dage kennen is gebaseerd op dezelfde principes, maar dan een beetje geholpen door electriciteit. Als ik eerlijk ben, en nu verklap ik alvast een beetje onze tweede tocht naar een natuurpark, zijn de Krka watervallen toch wel het meest spectaculair. Al scheelt het niet veel met wat we nog voor de boeg hebben. Natuurwandelingen maakt hongerig en in Tisno wacht ons een heerlijk diner, maar eerst willen we wel eens genieten van het heerlijke Kroatische ijs. Die Italianen kunnen er wat van met lekkere ijsjes, maar in Kroatie doen ze daar zeker niet voor onder. Dus een heerlijke sorbet met lekker veel fruit gaat er wel in. Ondertussen is de brug net voor het hotel ook weer open gegaan. Om 5 uur gaat deze brug open voor scheepvaartverkeer en staat de wereld even een half uurtje stil in Tisno. Daar heeft de ijsboer nog het meeste profijt van want zijn winkeltje, wat hoort bij ons hotel, zit vlak aan de drukke weg bij de brug. Dus een keer per dag is het daar een half uur lang spertijd, want wat moet je toch anders doen als in de hitte je toch een half uur moet wachten op de brug? Dan koop je toch gauw een lekker ijsje en ondertussen is er alweer tien minuten voorbij. Het avondeten bestaat uit spaghetti bolognese, goulash soep en gevulde paprika, of voor Rita makreel. Als toetje krijgen we pudding met rode vruchten en er is een klapa band. Wandelend met gitaren wordt er gezongen en wij als Nederlanders doen al snel mee als we iets van een melodie herkennen, want Nederlanders zijn nou eenmaal gezelligheidsdieren als ze op vakantie zijn. Zo’n dag vliegt voorbij en voordat je het weet ga je de boot in....oh nee dat is morgen pas.

Vrijdag 11-09-2015; Tisno – Trogir – Boottocht. We gaan naar het ontbijt met de bus naar Trogir. Daar zullen we eerst de stad verkennen en met de boot gaan we naar ons lunch adres ergens afgelegen op een eilandje op zee. In Trogir wordt de bus geplaatst op de busparkeerplaats bij het water. Gezamenlijk gaan we twee straten richting het stadje, wat we binnen komen door een pitoresk poortje. Het is een van de twee poortjes waardoor je de stad kan bereiken. Bij de andere ingangspoort aan de overkant van het stadje zullen we straks verzamelen voor de boottocht. De binnenstad bruist en herbergt veel mooie oude gebouwen zoals de klokkentoren, de Sint Laurentiuskathedraal, de vismarkt uit 1527 en de oudste apotheek van Trogir die hier al eeuwenlang gevestigd zit aan de haven. Verder aan de haven is het Kamerlengokasteel met San Marcotoren te zien. We blijven echter in het centrum en worden in de oude vismarkt weer toegezongen door een vijfkoppige klapa band. De mannen genieten van een kopje koffie op de terrassen rond de vishal en als er weer een bus toeristen komt worden de kelen geschraapt, zie je iedereen opstaan en worden er weer twee nummers gezongen voor de toeristen die misschien zelfs nog wat geld over hebben om een CD te kopen. De animo voor het korte optreden is groot maar de CD’s gaan weer mee terug naar het terras. We zoeken een mooi plaatsje op om een cappucino te drinken, maar de bestelling komt niet goed door en we krijgen ijskoffie geserveerd. Kan gebeuren, maar ik had toch echt mijn zinnen gezet op een kopje cappucino voordat we gaan varen. Nou dat was toch wel terecht want de cappucino is hier heerlijk. Verzamelen bij de boot en dan op naar de lunch na een heerlijke vaartocht. Mensen kunnen op het eiland nog het water in maar er wordt gewaarschuwd voor zee egels. Als je daar op stapt kan je je vakantie wel vaarwel zeggen, want de weerhaakjes zetten zich prima vast in je voet en je loopt een paar weken krom. De watersloffen bieden uitkomst. Anyway, na de leuke boottocht van een uur, waar we even lekker uit kunnen waaien, komen we aan op een klein eilandje waar een grote barbeque staat en een paar lange eettafels waar we onze lunch kunnen eten. Je geeft op vis of vlees en het wordt voor je klaargemaakt. Als je de salade met brood hebt opgegeten krijg je kip, gehakt en worstjes of makreel. Een lekkere maaltijd waarbij we ook nog getrakteerd worden op een muzikaal intermezzo met Eppo in de hoofdrol. Er zijn ook minder plezierige moment want een van de gasten is uitgegleden op het strandje en heeft een hoofdwond opgelopen. Gelukkig ziet het er erger uit dan dat het is. Veel bloed maar het wondje is redelijk snel dict gekregen. Alleen de bril heeft wat schade opgelopen. Jammer dat zoiets gebeurt, maar het had erger af kunnen lopen. De terugweg gaat niet rechtstreeks want eerst leggen we nog een keer aan op een ander eilandje in die Adriatische Zee waar we tijd hebben voor een koffiestop. Het haventje waar we aanleggen is hoefijzervormig en is aan de zijkanten bezaaid met kleine restaurantjes en eettentjes. Ja aan de toerist wordt goed gedacht, zelfs op de kleinste plekjes. Nog een laatste stukje met de boot totdat we de San Marcotoren weer zien en weer aanlegen aan de kade van Trogir. Door het stadje wandelen we terug naar de andere ingangspoort van het stadje, waar we over de brug de parkeerplaats weer hebben. Tisno ligt in het verschiet en het avondeten is weer heerlijk met mosselen, groentensoep, gordon bleu met rijst en vanille pudding met rode vruchten. De klapo band meldt zich ook weer, gezelligheid verzekerd. Morgen een vrije dag in Tisno. Komt mooi uit want een rondreis is afzien en vermoeiend, dit in tegenstelling tot een vakantie.

Zaterdag 12-09-2015; Tisno. Zo, we zijn wel toe aan een vrije dag. Kan je het jezelf voorstellen? We zijn op vakantie, oh nee we doen mee aan een rondreis. Maar vandaag krijgen we het vakantiegevoel. Niets hoeft, alles mag. Gelukkig zijn we geen uitslapers maar een paar extra minuutjes pakken we wel mee voordat we een goed ontbijt nuttigen. Dan kunnen we er even tegenaan We gaan het stadje verkennen vandaag en trekken er gewoon de hele dag voor uit, en de vakantiekaarten moeten geschreven worden. De bakker op het pleintje heeft een goede klant aan ons want we gaan eerst wat broodjes inslaan. De kaarten gaan we eerst kopen, inclusief een zegeltje, dan kunnen we die dadelijk na ons eerste wandelrondje schrijven. We zagen net al een klein tentje waar de kaarten goedkoop waren. Even inslaan dan maar. Achter de balie zit een jongen verveeld naar zijn computer te staren terwijl wij de kaarten uitzoeken. Als we de kaarten op de toonbank leggen kijkt hij verveeld op en de koptelefoon gaat af. We zien dat hij naar AC/DC zit te kijken en luisteren op You Tube. We raken kort aan de praat en je ziet hem helemaal opfleuren. Als we weggaan en eindigen met ‘Enjoy the music’, gaat zijn duim omhoog. Een leuk begin van de dag. De temperatuur is vandaag tropisch te noemen en in de schaduw gaan we langs de waterkant de kaarten schrijven die we straks in het hotel af kunnen geven. Eppo had een hele mooie wandeling aangegeven, die wel wat zwaar was maar die je zelf zo zwaar kon maken als je zelf wou. De wandeling loopt naar het volgende plaatsje Jelezar. Via de bergpas kan je dan terug naar Tisno. De wandeling volgt een natuurpad die langs het water loopt. Onderweg staan er volop bordjes waarop uitleg staat over de bomen, de bloemen en de planten die je tegen kunt komen onderweg, maar ook het leven in het water wordt belicht. Goed gedaan. Educatief en daarom extra de moeite waard.Na het educatieve gedeelte volgt het naaktstrand, waar wel wat toeristen liggen. Onderweg komen we al de nodige mensen van het reisgezelschap tegen die op hetzelfde idee zijn gekomen als wij, maar die de trip anders doen. Zij keren halverwege om na een korte stop op een terrasje in Jelezar. In het plaatsje zelf is een haventje en een paar restaurantjes. Je kan dus de berg oplopen, en na veel geaarzel hebben we dit toch maar gedaan. Een zware tocht want het pad was niet super begaanbaar maar het was ook gewoon super heet. Maar je werd dan toch wel beloond door een prachtig uitzicht over de baai en het dorpje. Op de berg ligt een kerkje, dat jammer genoeg dicht is, en de terugweg gaat via de kruisweg. Dit is een beeldengroep die de lijdensweg van Jezus voorstelt. Deze kruisweg leidt je tot aan het kerkje in Tisno zelf, waar we vanochtend ook nog een kijkje hadden genomen. De afstand leek zo kort dat we echt verrast waren dat we over de terugweg zo kort gedaan hadden. Bij het kerkje zelf zien we nog een salamander, maar er is een trofee in het verschiet waar Rita meer oog voor heeft. Volhouders zouden op de eindstreep getrakteerd worden op een sorbet, dus dat is niet tegen dovevrouwsoren gezegd, en de Samba Sorbet vol met vruchtjes en ijs wordt in dank afgenomen. En we hebben nog een paar uur over voordat het diner begint. Op het menu staan salade met geitenkaas, paprika, courgette en tomaat, Bruine Bonensoep, mixed grill of het inmiddels overbekende speenvarken waar we al een paar keer langs zijn gereden op de rotonde, en als toetje Apfelsrüdel met vanille saus. Lekker, lekker, eet smakelijk zou ik zo zeggen.Ondertussen zijn de muzikanten ook alweer opgetrommeld en de sfeer is al een stuk uitbundiger dan de eerste avond in Tisno. De mensen beginnen elkaar te kennen en er wordt luid meegzongen nu. Een van de zangers is ook nog eens opa geworden vandaag en is dus helemaal door het dolle. Ze blijven toegiften geven en het bleef nog lang gezellig dus op onze laatste avond in Tisno. 

Zondag 13-09-2015; Tisno – Split – Podgora. Cdenka is vandaag onze steun en toeverlaat als we vanuit Tisno onszelf gaan verplaatsen richting Split. In Split zal zij zich bij ons gaan voegen. Split is een mooie stad met de nodige geschiedenis. De bus wordt geplaatst aan het begin van de grote winkelstraat, en de temperatuur begint alweer aardig op te lopen. Met Cdenka lopen we Split in, maar toch ook weer niet, want het oude centrum van de stad ligt natuurlijk binnen de stadsmuren. Daar buiten is een mooie kaart met een overzicht van hoe de stad er zo’n beetje uit ziet. Een stadsmuur is een belangrijk onderdeel van de verdedigingswerken van het oude Split. Als we door de officiele ingang van de stad binnen de stadsmuren komen zien we dat de handel hier een belangrijke plaats in is gaan nemen. De catacombes staan vol met stalletjes en dat is goed bekeken want de temperatuur in dit gedeelte is een stuk aangenamer dan in de volle zon. Eenmaal binnen de muren zitten we in feite in het oude bolwerk van Diocletianus. Handig om hier een gedeelte te reserveren voor een museum voor alle opgravingen die hier gedaan zijn binnen die oude stadsmuren. Voor een paar euro kan je hier rondkijken, maar wij moeten door met de groep. Het marktplein is het belangrijkste gedeelte van de stad. Hier is ook de uitgelezen plek om jezelf te laten horen. Ook nu nog, kan je jezelf laten horen hier, op het plein waaraan bijvoorbeeld het bekendste cafe Luxor is gevestigd. Je zit buiten op een matje en luistert naar de mensen die het woord voeren, terwijl jij geniet van je cappucino. Een oude traditie is in ere gehouden hier. De stropdas zien we in veel logo’s en reclames terug onderweg. Croatie is het land waar de stropdas is geboren en daar zijn ze trots op hier. Wij zijn er dan weer trots op dat wijlen prins Claus het ding afdeed, om zijn vrijheid daarin te totnen. Maar het is maar dat je het weet dat dit het land van de stropdassen is. Het verhaal van Cdenka is interessant en met de nodige humor gebracht, maar na anderhalf uur tijd zijn wij wel blij dat ze er een punt achter zet. De temperatuur is tot grote hoogte gestegen en we gaan daarom snel eten en een drankje doen, en onszelf insmeren met factor 20+. Daarna is er nog tijd zat om Split zelf wat te verkennen. Uiteraard hoort hier een kort bezoekje aan de haven bij. De winkelpromenade buiten de stadsmuren doet overigens heel Meditteraan aan, maar in no time zitten we toch weer binnen de stadsmuren om nog een keer naar de souveniersstalletjes te kijken die in de luwte zijn opgesteld. Daarna nog even een sanitaire stop en een gedeelte van de andere kant van de pier bekijken waar net een cruise schip is aangekomen, en voordat we het  weten staat de bus weer klaar om ons in te laden voor de tocht naar ons overnachtingsadres in Podgora. Het hotel daar is gelegen aan een klein wegje achteraf en het is best wel groot. De groep waaiert helemaal uit elkaar en komt over de nodige verdiepingen verspreid te zitten. Geen probleem, maar het is in eerste instantie wel een gezoek. Maar wat blijkt nou. Als we denken dat we helemaal in de kelder gestopt worden, moeten we zelfs naar buiten en een trapje naar beneden. We zitten aan het strand. Alles wat ons scheidt van de zee is een trapje naar beneden en een lange winkelpromenade. Wat er in eerste instantie niet zo uitziet lijkt nu een hele mooie locatie te zijn waarbij je bijna zo de zee in kan stappen. Voordat we gaan eten hebben nog even kort de tijd om in de buurt wat te kijken. Uitgebreid rondlopen doen we morgen wel of na het eten. De promenade doet gezellig aan en iederen heeft zo’n beetje hetzelfde idee, want de halve groep komen we onderweg tegen. Het eten is grotendeels in buffetvorm, en er is voor elk wat wils. Vlees en vis, salades, aardappelen en rijst. Het lot bepaalt dat wij de enige zijn die aan een tafeltje voor onszelf zitten. Prima, hebben we lekker het rijk alleen. Oeps schrikken, spiegel naast me. Nog een van Poorten, nee hoor alleen zijn spiegelbeeld. Het wordt tomatensoep, en aardappelen met spruitjes en beef, of voor visliefhebbers zoals Rita een stuk zalm.  Ijs na smaakt altijd, en ik zag ook honingmeloen liggen. Nou laten we eens gek doen. De calorieën worden er naderhand wel afgewandeld, en zo niet dan doen we het morgen wel. Want morgen wordt een topdag met Dubrovnik op het programma. Het weekend is voorbij, laat die maandag maar komen.

Maandag 14-09-2015; Dubrovnik. Het is een aardig ritje tot aan Dubrovnik en de temperatuur bereikt weer zomerse waarden. Het wordt een hete dag dus, maar wel een waarin een van de hoogtepunten van de reis zit en dat is een bezoekje aan het prachtige Dubrovnik, samen met gids Branco. Op de heenweg er naartoe rijd je een paar kilometertjes door Bosnië, maar daar komen we morgen wat langer als we naar Mostar gaan. In het plaatsje Neum maken we een koffiestop om even de benen te kunnen strakken. Daarna op naar Dubrovnik, wat we in eerste instantie voorbij scheuren, want als je achter de stad bent kan je een paar prachtige plaatjes schieten van de stadsmuren en de prachtige ligging van deze stad aan het water van de Zuid Dalmatische kust. Gelegen aan de voet van de Sergiusberg is het een echt plaatje om te zien. Fotograven opgelet zou ik zo zeggen. Dan op zoek naar Branco die al op ons staat te wachten. De stad wordt binnen gegaan via de Pilepoort, onderdeel van de stadsmuren van Dubrovnik. De stad is makkelijk opgebouwd. Er is een grote hoofdstraat, geflankeerd door gezellige zijstraatjes die er evenwijdig aan lopen, met talloze restaurantjes, eettentjes en soevenierswinkeltjes. Eerst de hoofdstraat doorlopen met Branco die ons een apotheker laat zien, het Dominicanenklooster, de kathedraal, de vestingswal, de markt, en het centrale plein met de fontein (Placa). In het klooster is ook een expositie die ik op zich graag had gezien, maar ja je moet mee met de flow natuurlijk. Ik zag in ieder geval een vrouw met een zwaard en een doodskop op de affiche. Was een soort van kunstexpositie in het klooster wat me zeker interessant leek.Na de rondleiding, waarbij we gelukkig de mooie kerk uitvoerig kunnen bekijken is er voldoende tijd om uitgebreid in deze bruisende stad rond te lopen. Fout lopen kan haast niet. Maar eerst gauw wat eten, zodat we weten hoeveel tijd we kunnen besteden. In de buurt van de vestingswal vinden we precies wat we zochten, een lekkere tortilla met kip en een cola. De temperaturen bereiken weer tropische waarden ondertussen, maar we zijn van plan om buiten de muren ook nog te kijken, en wat zijstraatjes te bezoeken. De haven komt uitgebreid aan bod, want je kan om de hele vestigingswal heen lopen en haast pootje baden op de pier. Wat Japanse toeristen doen dit ook. En door wat golfslag door de wind krijgen ze de volle laag over zich heen. Maar ze blijven lachen, that’s the spirit. Na verloop van tijd komt er echter ook aan het bezoek aan Dubrovnik een eind en moeten we verzamelen bij de Pilepoort. De groep is nu een eenheid geworden en je ziet iedereen met iedereen socializen. Op de terugweg leggen we weer aan in Neum waar we dit keer de ijsjes eens uitproberen. In Podgora rest ons het avondeten. Van veel mensen hoor ik dat ze het geheel vinden lijken op een gaarkeuken uit dienst. Kan wel zo zijn maar het eten is verder prima in orde, en vooral de persoonlijke aandacht van een ober is fenomenaal. Hartelijk, vriendelijk en haast persoonlijk werkt de man als een paard en geeft hij ‘zijn klanten’ persoonlijke aandacht wat je al gauw het gevoel geeft speciaal te zijn.Eens kijken wat ze vandaag voor ons in petto hebben. De keuze is snel gemaakt want het wordt frites met boontjes en kip en een worstje. Rita gaat voor de schol, bij de frites. Preisoepje vooraf en als toetje een stukje cake. Er is ook nog tijd voor een lange wandeling over de boulevard want het weer is heerlijk, en uiteraard zie je de hele bus weer voorbij komen. Flaneren noemen ze dit. Nou heb ik daar een negatief gevoel bij omdat ik dit voor rijke stinkerds en patsers vind, maar voor een keer kan het geen kwaad denk ik. Overal zijn terrasjes, winkeltjes en op veel plaatsen is muziek. Doet heel gezellig aan. Doen we morgen misschien nog eens dunnetjes over. Morgen gaan we naar Bosnië-Herzegovina naar de stad Mostar.

Dinsdag 15-09-2015; Mostar. We moeten de grens over want Mostar lonkt. Wij lonken terug. Het zou een van de hoogtepunten van de reis moeten worden. De grensovergang zou roet in het eten kunnen gooien en het schema ernstig kunnen verstoren maar daar kunnen we dan niets aan veranderen. De heenweg valt dit gelukkig allemaal voor honderd procent mee. We zijn wel twintig minuutjes kwijt maar dat gaat de pret niet drukken. Als we nu die extra twee reizigers nog bij ons hadden dan waren we in de aap gelogeerd, zoals dat zo mooi heet. Net voordat we het centrum van Mostar binnen gaan worden we opgewacht door Chewa. Hij is een ex-reisleider en heet ons welkom in de bus. Hij heeft wat plattegronden bij zich en heeft een inleidend praatje over wat we te zien gaan krijgen in Mostar. Hoe dit gaat weet ik niet maar we zitten vooraan in de bus en op de een of de andere manier heb ik contact met hem. Iets wat me later op een leuke verrassing komt te staan. De bus stopt voor de begraafplaats voor de oorlogsslachtoffers die hier liggen. Er zijn al verhalen verteld op de reis hier naartoe over wat er hier heeft plaatsgevonden. De gaten zitten nog in de wanden van de flatgebouwen. Het is hier, aan het begin van het centrum dat we door Chewa worden voorgesteld aan onze stadsgids Faruk, die ons rond gaat leiden. We beginnen met een korte plasstop waarna we doorgaan naar een authentiek Turks huis. Op authentieke wijze ingericht met op de benedenverdieping een binnenplaats met entree en keuken en op de eerste etage een luxe woonkamer waarin geconverseerd kan worden met een lekker kopje thee. De sobere inrichting zorgt voor veel ruimte, en er is een open verbinding met de onderverdieping. In de entree, zeg maar de tuin, lopen een paar schildpadden rond die veel aandacht krijgen van Rita. Ikzelf ga de bovenverdieping inspecteren. Schoenen uit uiteraard. Een leuk verhaal is me bijgebleven, over een afspraak tussen ouders en kinderen. Bij een eerste afspraak met een nieuw vriendje wordt er koffie geschonken. Zout in de koffie betekent dat het vriendje niet is goedgekeurd, suiker in de koffie betekent dat hij / zij een tweede keer welkom is. Een leuk inzicht in een Turkse woning, met bijbehorende temperaturen. Daarna is het tijd voor een bezoek aan de moskee, met gezellig pleintje met wat marktkooplui ervoor, en een kleine begraafplaats. Als we binnen zijn zien we dat een moskee leeg is. Je gaat geknield bidden op de vloer, en voor je is een preekstoel waar gepreekt wordt door de imam. Tijdens de uitleg over het interieur wordt ik apart geroepen door Chewa. Geen idee wat ik nu weer fout heb gedaan, maar ik volg de man naar buiten. Ik had dus niets verkeerd gedaan maar hij zei dat ik samen met Rita de minaret mocht beklimmen als ik buiten zijn naam zou noemen bij de meisjes die bij de ingang stonden om de kaartjes te verkopen. Vanuit de top van de minaret kan je de hele stad overzien en schitterende foto’s maken, dus ik was echt superblij met deze extra gift, waar ik niets speciaals voor heb hoeven doen. Maar ik moest het wel geheim houden voor de rest van het busgezelschap. Rita aangeklampt en aangegeven dat ik na de lunch nog wel een leuke verrassing had voor haar. De groep wordt na de moskee geleidt richting de gezellige straatjes met souvenierswinkeltjes. Aan het begin van de straat is de winkel van Chewa, daarna loopt er een lange straat richting de bekendste plaats van Mostar, en dat is de Turkse brug. Mostari staan op de brug en springen voor een paar euri van de brug af het water in. Niet zonder risico, maar ze willen er wel geld voor zien. Halverwege de straat, die naar de Turkse brug loopt, stoppen we voor een laatste uitleg. Hier nemen we afscheid van Faruk die on s netjes aflevert bij ons lunchadres, waar we kunnen genieten van goulashshoep, frites met worstjes, witte kool en gevuld Turks brood, met als toetje baklava (ik dacht al waar blijft het). Een heerlijk etentje met een prachtig uitzicht op de Turkse brug, waar overigens niet vanaf gesprongen wordt tijdens onze lunch. Na de lunch is er vrije tijd en ik weet dus al hoe we die gaan benutten. Waar de rest van de groep buiten het restaurant rechtsaf richting de Turkse brug, gaan wij linksaf richting de moskee om de minaret te beklimmen. Boven op de minaret kan je 360 graden rond lopen en overal prachtige foto’s maken en de hele stad overzien. Dank je wel Chewa voor deze prachtige surprise. Dat zijn de mooie dingen die zo’n reis even extra speciaal maken. Maar nu wordt het toch wel even tijd om voor ons ook die Turkse brug te gaan bekijken. En ik heb ook nog geen ijs op vandaag en dat kan haast niet in Kroatië. Dus de Turkse brug beklimmen en pas op want de steentjes kunnen spekglad zijn. Maar het lukt en de omgeving is superdruk en de drukke straatjes zijn ook nog eens bezaaid met heel veel eetzaakjes en winkeltjes. Morbide is het om te zien dat kogelhulzen uit de oorlog worden verkocht als souveniertjes. Wie koopt zoiets zou je denken, maar in Mostar is dit hot stuff. Even afkoelen dan maar met een lekker ijsje voordat we de bus weer in moeten. Maar wij gaan nog even verder struinen langs de vele gezellige kraampjes, voordat we langzaam terug gaan richting de oorlogsbegraafplaats. Wat zouden die slachtoffers ervan vinden dat ze hier oorlogsresten aan toeristen verkopen?? Niet aan denken, wij gaan terug naar het hotel in Podgora voor een afscheidsdiner met een waar spektakel als toegift, als we de berichten mogen geloven. Eerst die grens weer eens over zien te komen. Dat duurt deze keer echter een heel stuk langer. Dit keer zijn we anderhalf uur onder de pannen voordat we weer in Kroatië zijn. Op het laatste stukje terugweg gaan we ook nog even lang het ‘fruitmeisje’. Dat is de bijnaam die Eppo had gegeven aan een stalletje langs de weg dat staat met vers fruit en likeur. Voor de drinkers onder ons is er ook gelegenheid tot proeven. De dame in kwestie doet goede zaken en de buren ook, want als nuchtere Hollander ga je vanzelf toch prijs vergelijken bij de buurtstalletjes. De perenlikeur is in trek, maar ik sla even over. Bij elke trip richting Kroatië krijgt ze een volle bus op visite, dus die doet op zo’n zomerseizoen goede zaken. In het hotel hebben we een diner met live muziek. Een bouillonetje is dan lekker om de zaak mee op te starten. Frietjes staan er op het menu met erwtjes en worteltjes en varkens rollade. Rita is degene die de ketchup fles heeft gevonden, en doet een rondje van de zaak, want iedereen heeft er blijkbaar overheen gekeken. Onze favoriete ober is er ook weer met een vriendelijke lach en zijn dranktrolley. Hij weet van de vorige avond al wat we graag drinken en de fooi is dan ook voor hem. Het geld kunnen we toch niet zo veel meer mee doen, dan in het plakboek stoppen. Als toetje komt de verrassing van de avond. De lampen gaan uit, er wordt gezongen voor de Hollanders, en grote schalen met is, met vuurwerksterretjes erin worden rondgebracht. Een mooie afsluiter van deze mooie dag in Mostar, waar we via Chewa hele mooie fotootjes hebben kunnen maken, waarvoor op deze manier nogmaals heel veel dank. Uiteraard doen we nog een cappucino op een van de terrasjes aan de boulevard. Overal is er live muziek en de sfeer is top. Voor mijn broer Peter nog een leuk souvenier gekocht, maar de censuur verbiedt mij om op details in te gaan. We hebben er nu al lol in om het aan hem te geven. Om eerlijk te zijn zal het nog bijna een jaar duren voordat hij het kleinnood krijgt, want zo vaak zien we hem niet, maar de lol is er niet minder om (bij beide partijen overigens). 

Woensdag 16-09-2015; Plitvice Meren. Langzaam maar zeker komt het einde in zicht van deze mooie reis maar eerst moeten we nog een hoogtepunt bezoeken, wat een van de redenen was dat we deze reis hebben gemaakt en dat zijn de prachtige Plitvice Meren. Het wordt een warme dag en er zal veel gewandeld moeten worden door het park. Onze gids staat ons al op te wachten bij de ingang en hij laat ons eerst zien welk gedeelte van het park we gaan bekijken. We moeten proberen om bij elkaar te blijven, en het headsetje moet ons daarbij helpen, maar al heel snel valt de groep een beetje uit elkaar. Velen willen op hun gemak genieten van het park en lopen daarom rustig, maar de gids (naam is me even ontschoten) houdt de pas erin en stiefelt aardig door. Ik volg maar neem ook tijd om foto’s te nemen van de vissen, de meren en de mooie begroeingen. Rita bungelt gewoonlijk helemaal achteraan. Die volgt vanzelf. Een paar watervallen zien er mooi uit en soms volgt er dan weer een prachtig mooi meer. 300 Vierkante kilometer aan natuurgebied. Ga er maar aan staan om de hoogtepunten er uit te halen. De loopbruggen maken het makkelijk om te lopen en bij de grote waterval aangekomen is er een fotostop. Even op de foto is een leuk idee, maar ongewild deelt het de groep toch in twee, want de gids is weer door terwijl de foto sessies nog in volle gang zijn. Beetje slordig en jammer, maar die man zal zichzelf uiteraard ook aan een soortement van schema moeten houden. Na een stevige wandeling is er een korte plaspauze waar we ook even een drankje kunnen doen. Daarna gaan we een kort boottochtje maken naar de overkant van een groot meer. Van daar uit lopen we dan naar de uitgang van het park waar Eppo ons weer ophaalt met de bus. Het boottochtje is lekker verfrissend en het laatste loopje is een beetje bergopwaarts door het bos. Daar gaat het echter een beetje fout. Oudere mensen of mensen die een beetje slechter ter been zijn of geen goede conditie hebben krijgen het er moeilijk mee, mede door het warme weer. Er vallen tranen en Rita en ik zijn de aangewezen personen, zelf bepaald uiteraard, om wat mensen aan een arm te begeleiden. Aan het einde van de rit komt alles op zich wel goed, maar hier komt de gids toch een beetje tekort want die staat al bij het einde te wachten tot zijn clubje compleet is. Eppo is op zich niet zo blij met deze ontwikkeling en wij voelen dat we toch een beetje een goede daad hebben verricht. De nacht wordt niet doorgebracht in Zagreb zoals in de reisbeschrijving staat aangeschreven, maar we blijven in een voorstadje. Zeg maar aan de rand van de stad. Ook prima, want de reis is in feite ten einde en morgen staat ons uren snelweg te wachten. Maar ik heb leesvoer zat bij me dus ik ga mezelf niet vervelen. Toch zagen we bij aankomst bij het hotel een prachtige mall die zeker uitnodigde tot een bezoekje, na het eten. Het diner is een keuzemenu waarbij je aan mag geven, vlees of vis te willen eten en dan wordt alles geregeld. Aan lange tafels eten we nog een keer gezamenlijk in Kroatie. Na het ijsje wordt er afgesproken wie er mee wil om te gaan shoppen aan de overkant van de grote weg. Onze Zeeuwse vrienden hebben daar wel oren naar en met hen gaan we de wandeling maken. Uiteraard kom je de halve bus weer tegen. Maar het winkelcentrum is mooi en groot en we spenderen daar toch nog wel een paar uurtjes voordat we weer richting het hotel gaan wandelen. Dan komt er aan het meest actieve gedeelte van de vakantie toch wel een einde, de rest van de dagen zullen er vele kilometers snelweg en duizenden woorden mijn ogen passeren onderweg naar huis. Kroatie biedt heel veel moois en de reis is een mooie afwisseling van natuur en mooie oude steden. Toch trekt het Mediterrane me niet zo als bijvoorbeeld Groot Brittanie. Of dat nou met de mensen of de mentaliteit of het weer of een combinatie hiervan heeft te maken weet ik niet. Ik heb genoten van dit mooie land en had het voor het natuurschoon zeker niet willen missen.

Donderdag 17-09-2015; Denkendorf. Met de vlam in de pijp. Ja ja, snelweg, gassen maar, gierende banden naar Denkendorf. Hetzelfde hotel als op de heenweg, dus de omgeving kennen we al en we ruiken de stal. We ruiken trouwens nog iets wat onze reisgenoot Jos op de terugweg heeft geflikt, maar door censuur ben ik genoodzaakt om geen details weer te geven. Stoppen doen we bij de Kalkalpen met een grote uitkijktoren. Ik heb me in ieder geval suf gelachen om de aktie van Jos. Het eten is oerdegelijk in Duitsland en morgen krijgen we nog een ontbijtje en dan kunnen we de laatste kilometers vreten, voordat we het bordje Nederland passeren.

Vrijdag 18-09-2015; terug in Leerdam. We gaan Duitsland vandaag verlaten en daarna is het op naar het diner bij ons vertrekpunt. In de bus halen we nog een laatste keer herinneringen op, de chauffeur krijgt uiteraard een presentje en voordat we het weten zitten we aan het driegangen menu als afscheid. Maar voordat dat allemaal gebeurd, gaan we eerst met een tweede bus nog van een uitgebreide lunch genieten in Duitsland. Een goed einde van een mooie reis, die eindigt bij het verzamelpunt. Na het diner is het handen schudden en dan plankgas naar Leerdam. De reis naar Kroatie zit er weer op met een prima reisgezelschap en een goede leiding. Het was een rondreis met weinig rustmomenten en geen vakantie. Dat halen we volgend jaar weer wel in. Dan is de bestemming Denemarken voor 8 dagen, gevolgd door een vijf daagse reis met een heel charmante chauffeur (ahum) naar het Teutoburgerwald in Duitsland. Ik spreek je dan weer. Los groetos. 

Door: Toine van Poorten en foto’s Toine en Rita van Poorten.