REISVERSLAG JAPAN 2009

Dag 1; Dinsdag, 8-9-2009 vertrekken we vanuit Leerdam station, via Geldermalsen, Utrecht naar Schiphol. Het vliegtuig van Japan Airlines vertrekt rond tien over 7 's avonds zonder vertraging.

Dag 2; Woensdag 9-9-2009 komen we aan op Narita (He, waar kennen we dat van??) Airport. Je komt de douane wel redelijk makkelijk door alleen maken ze wel een iris scan en vingerafdrukken, maar verder verliep alles redelijk smoothly. De reisleider wachtte ons op (Dustin) en zijn Japanse begeleidster An was er ook bij. Groep was snel compleet en met de shuttlebus reis je naar je hotel in de wijk Shinagawa. Alles is nieuw, de taal spreek je niet en je kijkt je ogen uit. Twee dingen die opvallen. Wat het is rustig, qua geluid op de straten en wat is het druk qua mensen en verkeer. Iets wat eigenlijk omgekeerd evenredig met elkaar zou moeten zijn. Hoe meer mensen hoe meer geweld, maar dat is alleen in alle andere landen behalve in Japan dus. En wat zjn de mensen ultravriendelijk tegen je, ook al versta je geen woord van wat ze allemaal zeggen. 's Avonds bekijken we alleen het station van Shinagawa en dat maakt al veel indruk, wat een enorme hoeveelheid Japannertjes.....en dit is nog een rustig station, dus dat belooft nog wat. We zijn moe en gaan eten bij een restaurant bij het station ergens. Je hoeft geen woord Japans te kennen. Je krijgt een boek met plaatjes en je wijst aan wat je wilt eten, en het wordt geregeld. Vooraf kan je al bekijken wat ze hebben, want in de etalage staan de gerechten nagemaakt in was, dus je ziet dan ongeveer hoe je bord eruit komt te zien als het voor je neus staat. Dus dat ging wel goed. We houden het op een Chinees gerecht Beef Sweet & Sour, met bouillon, pickles, zeewier en paddestoelen. Water krijg je standaard bij je eten, zo niet dan krijg je groene thee. En dat is goed genoeg voor ons. Het eten is er erg goedkoop en voor ongeveer 15 Euro eet je ......met z'n tweeën. Cola en bier zijn dan weer duur en daar betaal je ongeveer 3 euro 50 per glas voor. Da's toch wel vrij aan de maat, vonden wij.

Dag 3; Donderdag 10-9-2009 zaten we in onze eerste tempel. Veel achtergrondinformatie gekregen van onze gids, die heel veel wist van Shintoisme (geloof voor tijdens je leven, voor het aardse), en het Boedhisme (geloof voor in het hiernamaals), waardoor de tempel een grote indruk maakte op ons. Daarna was het op naar een shrine, en wel gelijk een van de mooiste, de Meji shrine ter ere van de keizers uit de Meji periode. In de wijk Shinjuku zijn we naar het Tower building geweest voor een prachtig uitzicht over Tokyo, we zaten op de 46e etage van een groot gebouw dus je kan wel nagaan hoe het uitzicht daar was. 's Avonds aten we voor het eerst gezamelijk tijdens het welkomsdiner Syabu Syabu in de wijk Shibuya. Je krijgt een berg met dunne plakjes vlees, die je zelf door de hete bouillon moet halen. Compleet met rijst en groente. Een soort Japanse fondue dus, erg lekker.

Dag 4; Vrijdag 11-9-2009 gaan we dan naar Nikko voor het bezichtigen van een meer, een grote waterval (de grootste van Japan). De Nikko shrine is een groot complex met tempels die je volop kon bezoeken, als je je schoenen maar uitdeed. In de tempel van de grommende draak wordt een mooie demonstratie gegeven door een monnik. Twee houtjes worden tegen elkaar geslagen wat vrij hol klinkt. In een ander deel van de tempel, een meter of twee verderop doet hij het weer en een aparte nagalm is duidelijk hoorbaar. De nagalm staat bekend als de gillende of grommende draak.

Dag 5; Zaterdag 12-9-2009 is voor een groot gedeelte onze vrije dag, maar onze gids weet er voor te zorgen dat we een kijkje mogen nemen op de vismarkt 's morgens heel vroeg, vooraf gegaan door een sushi ontbijt. Nogal luxe, want dat zullen niet veel mensen gezien hebben tijdens hun tripjes door Japan. De sushi smaakt overheerlijk en wordt geserveerd in een restaurant, dat eigenlijk geen touristen toelaat. Ook op de vismarkt is het gelimiteerd dat je niemand in zijn werk hindert, en dat je met z’n tweeën blijft, een grote groep is door de enorme drukte gewoon geen doen. Na dit geweldige extraatje kunnen we gaan shoppen in de wijken Shibuya. We gaan 's avonds na de McDonalds maaltijd ook naar nog de wijk Shinjuku, maar Disc Heaven wordt niet gevonden, en het spoelt, kortom de avond valt een beetje in het water. Record hunting in Japan is een crime. Allereerst kun je de winkels niet vinden en zelfs inwoners van Tokyo kunnen je het 'adres' wat je hen geeft niet vinden. Als je dan een winkel hebt gevonden, dan moet je de bands nog zien te vinden. Europese bands staan alfabetisch, maar Japanse bands waar we voornamelijk voor gingen staan op tekens, en die kan je niet lezen. Dus je moet constant vragen waar de bands staan, een heel tijdrovend werkje, frustrerend soms zelfs. Ik ga maar niet in op de details, maar je doet het niet voor je lol. Tower Records en HMV gevonden, de eerste was zelfs 7 verdiepingen en daar alleen hebben we al twee uur rondgelopen. HMV heeft maar vier verdiepingen, maar was ook zeker niet slecht. Disk Union hebben we ook nog gevonden, maar hier hebben we niets gekocht. Toen we terugkwamen, waren we uitgeput en hebben we maar gauw de kaarten geschreven en gepost en de email gechecked.

Dag 6; Zondag 13-9-2009 op naar Hakone voor de heetwaterbronnen, een soort Yellowstone park in het klein, maar erg mooi uiteraard. Met de kabelbaan gingen we terug, en dan maakten we nog een bootreis van een uurtje over het meer daar. Een beetje toeristisch, maar wel de moeite waard. In de ryokan onder aan Mount Fuji slaap je op de grond op tattami (rieten matten), op een futon. Maar dat valt niet tegen en ook het eten was prima verzorgd, Japanese food always good. Maandag 14-9-2009 gaan we naar station 5 op Mount Fuji. Je zit dan op ongeveer 2300 meter van de 3700 meter. Daar zit een soort van klein centrum met winkeltjes en gelegenheden om spullen in te slaan als je naar de top wil wandelen. Na de berg gaan we door naar Gero, spreek uit als Gerro voor een tweede nacht in een Ryokan. Voordat we gaan dineren, bezoeken we nog even een van de vele voeten-onsen, zeg maar een verwarmd voetenbad buiten. Het diner is superluxe met allerlei heerlijke kleine gerechtjes met vlees en vis, smullen dus!

Dag 6; Dinsdag 15-9-2009 Het ontbijt is bizar, een warme maaltijd met de bekende kogelvis. Gelukkig goed schoongemaakt, want anders had ik dit nu niet zitten tikken hier. We worden door het hele personeel (geen geintje) uitgezwaaid (zo blij waren ze dat we weg waren), als we vertrekken naar Takayama bekend om de houten huisjes. Op de parkeerplaats in Takayama begint de lol al met een groot tempelcomplex. Dus daar vertoeven we een hele tijd nadat we uitgekeken zijn in het dorpje. De houten souveniershuisjes en restaurantjes doen heel gezellig aan. En de markt die erbij is is echt de moeite waard, want je mag bij elk stalletje proeven. Vis, thee, koekjes, groente, vlees, noem maar op. Volle maag dus, als we snel een kopje Wiener Melange scoren aan het begin van die markt. Bij de houten huisjes liep ook nog een opgedofte vrouw in klederdracht rond, die zich overal liet fotograferen..... Maar ik ben er van overtuigd dat het een travestiet was (grote voeten, grote neus, lichte baardgroei......of een verwijfde vent of een vrouw met mannelijke trekjes, moet nog uitgezocht worden!). Nadat de parkeerplaats uitgebreid geinspecteerd is, rijden we door naar Kyoto. 's Avonds laat Dustin ons zien waar het station is en waar je gezellig kunt winkelen en wandelen in de avonduren. Wij beklimmen het station waar je meerdere verdiepingen hoog kunt lopen en winkelen, en op het hoogste punt heb je echt een prachtig vergezicht over de stad. We eten spaghetti bij de Italiaan bij het station, na een uigebreide verkenning van het station. Daar kan je door de vele winkeltjes alleen al een dag voor uittrekken!

Dag 7; Woensdag 16-9-2009 Als we Kiyomizu Dera bereiken waar we de Heian shrine bezoeken met heilig bronwater. Dit is het enige tempelwater in heel Japan wat je zonder problemen kan drinken. In Kyoto verkennen we ook een prachtige Japanse tuin. En het tegenovergestelde daarvan,een echte Zen tuin. Een prachtig aangeharkt vierkant met 15 stenen erin. Onze reisbegeleider kickt daar helemaal op en die zou het liefst een hele dag in die tuin voor zichzelf uit zitten staren, om je gedachten op nul te zetten. Zo zweverig doen we niet en we bezoeken daarna de Gouden Tempel met bijbehorende tuinen. Een vol programma, want daarna kunnen we onszelf tien minuten opfrissen in het hotel voordat we naar de cultuuravond gaan. In een theater in de wijk Gion gaan we eerst Japanse pizza's eten. Deeg met daarin een geklutst ei, groenten, vlees en vis. Om je vingers bij af te likken! Daarna gaan we geisha's spotten. Dit is de wijk waar de film 'Memoires Of A Geisha' is opgenomen. Een klassieker, en sommige plekken worden ook herkend door ons. En we lopen op deze avond ook drie geisha's tegen het lijf, en een Boehistische monnik. In het theater krijgen we de theeceremonie te zien. Thee drinken doe je in Japan niet zomaar, en hier laten ze zien hoe je officieel dient te handelen. Schoonmaken, drinken en weer schoonmaken, een heel ritueel. Daarna wordt er muziek gespeeld door twee dames en er volgt een demonstratie bloemschikken terwijl de dames verdertokkelen op hun snaarinstrumenten. Dan volgt er een dans met traditionele Japanse muziek, een korte comedie met drie acteurs en een dans van twee meiko's, dat zijn geisha's in opleiding. Tot slot volgt er nog een drama door drie poppenspelers die een liefdesverhaal van een vrouw uitbeelden. Een vorm van kunst die door de Unesco is verheven tot beschermde kunst. Op de bovenverdieping van het theater doen we de hele theeceremonie nog een keertje met de hele groep. Het opkloppen van de thee, dat begint als poeder, is een mislukking eerste klas, maar het was wel een hele mooie drukke dag geweest.

Dag 8; Donderdag 17-9-2009 Vandaag gaan we naar Nara, de eerste hoofdstad van Japan. Hierna werd het Kyoto en nu dus Tokyo. We komen dus in alle drie de hoofdsteden, die Japan ooit kende. Hier zien we een copy van het keizerlijk paleis. De hertjes die er rondlopen zijn wel aandoenlijk, tientallen bambies. De lanen met duizenden stenen lantaarns en de honderden bronzen lantaarns zijn indrukwekkend. Er lopen daar ook priesteressen rond met prachtige kroontjes die officieel niet gefotografeerd mogen worden. Ze doen er ook alles aan om dat niet te laten gebeuren. Bij ons tevergeefs overigens. In de middag hebben we een stevige lunch in een buitenwijk van Kyoto, waar we in een groot park de Fushimoro shrine gaan bezoeken. Dat is een hele bekende, hier wordt de heilige vos vereerd. Achter het tempelcomplex zit een bos met bergen en een laan met tienduizenden houten rode torri's. Dat zijn houten poortjes die de grens aanduiden tussen de menselijke wereld en de wereld van de goden. Zeer indrukwekkend, maar we hebben het hele pad naar de top maar voor de helft gelopen. Met de trein gaan we terug naar het hotel.

Dag 9; Vrijdag 18-9-2009 Vandaag is er een vrije dag om te winkelen. Omdat Kyoto, ten opzichte van Tokyo een zeer overzichtelijke stad is en de straatindeling een beetje doet denken aan het Amerikaanse stramien (opgedeeld in rasters), besluiten we te gaan lopen. Via het station als middelpunt wandelen we naar de grote warenhuizen en uiteraard platenzaken tot aan de wijk Gion waar de geisha's zitten ('s avonds dan). De warenhuizen zijn niet zoals hier, een groot gebouw met vijf etages. Nee, het ligt er maar net aan welke lift en welke ingang je neemt. Dit zijn blokken van negen etages, en vaak met twee verschillende ingangen zodat je eigenlijk kan spreken over twee keer negen etages winkelplezier per warenhuis. Ga er maar aanstaan. Winkeltjes zoals hier kennen ze eigenlijk ook niet echt. Je moet heel erg goed opletten want overal zijn meerdere verdiepingen en het kan dus zijn dat jouw interessante platenzaak op de vijfde verdieping zit, waar je hem niet verwacht omdat op de begane grond gewoon een slager of een bakker zit. Grote ketens als Tower Records en HMV vindt je overal en meestal zijn die megagroot. Kleinere zaken zijn niet zo heel erg goed en uitgebreid geselecteerd, al wil ik een uitzondering maken voor Happy Jack, waar we al gelijk een hele zeldzame RUNAWAYS boot tegenkwamen: een DVD van oud material van THE RUNAWAYS en JOAN JETT, met hetzelfde dan ook nog eens op CD bijgeleverd. One of hundred stond er op het doosje en onze ultimate RUNAWAYS fan werd gelijk opgedoopt tot Happy Rita voor voor ongeveer 30 Euro. Buiten de platenzaken zijn we ook nog een lange overdekte voedselmarkt overgelopen. Wat ze in Japan niet aan verschillende voedselprodukten hebben is onvoorstelbaar. Vees, vis, groente en zoetwaren waar je nog nooit van gehoord hebt. Fruit is er maar karig en het is spuugduur, een euro per banaan is Godsgeklaagd natuurlijk!

Dag 10; Zaterdag 19-9-2009, Vandaag gaan we via Osaka naar een saké-fabriek. Maar het is de zilveren week wat inhoudt dat mensen door drie vrije dagen in te leveren, negen dagen vrij kunnen zijn. Dus file, file en nog eens file. De saké-fabriek bereiken we dus met een vertraging van twee uur. Er is een klein museum met oude brouwhulpmiddelen, en er is een film over het brouwproces. Daarna is het proeven geblazen, maar saké is niet echt te pruimen. Wat wel te pruimen is, is de pruimenwijn die ze daar ook stoken. Ik ben geen liefhebber, maar dit wat toch wel heel erg lekker spul, het hele bekertje ging dus zonder problemen naar binnen.Door de vele files lijkt het voorgenomen fietstochtje door de rijstvelden in het water te vallen. 's Middags echter is het veel minder druk en kan het tochtje alsnog doorgaan. Bij elkaar wordt er ongeveer anderhalf uur gefietst met als einddoel een pagode met een tuin. Pagodes kan je niet in, daarin bewaren ze de heilige geschriften. Er is ook een kruidentuintje, en na een kwartiertje is het weer terug fietsen. Het plaatsje daar heette Soge overigens. Hierna rijden we naar ons overnachtingsadres in Kurashiki. Dat stadje heeft een mooie oude dorpskern met museum. En omdat we de volgende dag pas laat vertrekken gaan we 's avonds alvast kort wat ideetjes opdoen voor de volgende dag en er worden wat tips gegeven voor waar je goed kan eten. De camera gaat niet mee, en dan zul je altijd zien dat je wat tegen het lijf loopt. Het lijkt inderdaad wel of ze een heel blik geisha's open heben getrokken. We lopen er vier tegen het lijf, en in ons hotel schijnen er ook twee overnacht te hebben. We eten in de buurt van het station. Je trekt een bonnetje uit de automaat van het gerecht wat je wilt eten (een curry, of een rijst met visgerecht), je geeft dat bonnetje af en je gaat zitten. Thee staat dan al op tafel, en rijst kan je extra gratis bijscheppen. Simpele maar doeltreffende manier van snel en voedzaam eten, en je hebt geen eten voordat je hebt betaald, want dat doe je als je je gerecht uitzoekt uit de automaat.

Dag 11; Zondag 20-9-2009 Er gebeurt vandaag iets raars. De reisleider staat er wat beteuterd bij en is erg stil voor zijn doen. Na zijn verhaal barst hij in tranen uit. Zijn vrouw is zwanger, dat wisten we al. Maar de baby kondigt zich aan en dat terwijl hij eigenlijk pas voor begin oktober op de planning staat. Die kinderen ook !!! De hele groep is gedecideerd, Dustin gaat naar Yokohama en wij reizen verder met An. We hebben nog maar een dag te gaan, en An is echt een geweldige begeleidster. Dustin heeft geen keuze, wij beslissen voor hem dat hij bij de geboorte van zijn zoontje MOET zijn. Hij heeft het er maar moeilijk mee en reist met ons mee naar Hiroshima, waar we hem op de Shinkansen zetten naar Yokohama waar het ziekenhuis zit waar zijn vrouw Emi zal bevallen. Maar tot die tijd kunnen wij dus nog wat wandelen door het oude centrum van Kurashiki met zijn oude huisjes, straatmarkt en mooie riviertje. In Hiroshima aangekomen, wordt Dustin eerst op de trein gezet en daarna gaan wij met An naar het Peace Memorial Park.

In de bus leren we kraanvogels vouwen (origami), want die worden bij het monument geplaatst van het meisje Sadako, dat door leukemie werd getroffen door de straling van de atoombom. Zij geloofde in het vouwen van kraanvogels en als je de grote hoeveelheid gevouwen vogeltjes ziet bij het monument, dan heeft dit heel veel mensen erg aangegrepen om ook te gaan vouwen ter nagedachtenis aan haar. Maar uiteraard is er heel erg veel aandacht voor die verschrikkelijke atoombom in het park en in het museum wat we bezoeken op ons gemak. Na het museumbezoek zijn we vrij om te winkelen. Dat doen we dan ook, ons hotel ligt aan de grote winkelstraten, dus shop until you drop maar weer na deze emotionele dag. Je kent zo'n reisleider twee weken, maar emotioneel raak je er wel van als hij de groep gedag zegt met de tranen in zijn ogen.

Dag 12; Maandag 21-9-2009 De terugreis vandaag is aangewezen op de perfecte zorgen van lachebekje An. Wat een enorme schat was dat mens! Vanuit Hiroshima neemt zij ons mee naar Miyashima, een eilandje een paar kilometertjes verderop. Maar de enorme file richting de boot noopt ons tot een noodoplossing om daar te komen. We moeten twee kilometer gaan lopen waar de bus op een gegeven moment echt helemaal vast komt te staan. Wij nemen daarna de boot naar het heilige eiland Miyashima, waar geen afvalbakken en geen stoplichten zijn. Dit eiland is bekend om de grootste Torri die in het water staat. De overgangspoort van de aardse wereld naar het Godenrijk. Remember?! Het hele eiland is dus een Godenrijk, en het herbergt dan ook het enige tempelcomplex wat zich in het water bevijdt, gelijk een goede test of je schoenen wel waterdicht zijn. Als we twee uur later bij de boot terug moeten zijn, op het eiland waar ook weer de nodige herten rondlopen die een stuk brutaler zijn aangelegd dan de vorige, horen we van An dat de bus net was gearriveerd. Bijna twee uur gedaan over een stuk van twee kilometer dus. De terugweg gaat voorspoediger en in Hiroshima gaan we naar het station voor een ritje met de Shinkansen. Een rit van 300 kilometer, maar omdat de trein zo'n 280 kilometer per uur rijdt komen we iets later dan een uurtje aan in Fukuoka of terwijl Hakata. Daar wordt, voordat we verder gaan naar het hotel een groepsfoto gemaakt voor het station. Het is de laatste avond, dus maken we de nodige yennetjes maar op aan wat uitgebreider eten in een Frans restaurant. Maar eerst worden de laatste inkopen gedaan in de grote warenhuizen waar zich ook een hele grote Tower Records zich bevindt. Schandalig hebben we ons gedragen en eigenlijk veel te veel geld uitgegeven, maar we weten gewoon dat we dit materiaal niet meer gaan vinden in Europa dus okay maar weer. 's Avonds worden de CD's en DVD's verdeeld over de koffers en alles een beetje gereorganiseerd, want morgen gaat om half vijf de wekker voor de terugreis, die om tien over zeven zal plaatsvinden van Fukuoka naar Tokyo.

Dag 13; Dinsdag 22-9-2009 We nemen daar afscheid van An en in Tokyo hebben we twee uur overstaptijd. Als we in Schiphol aankomen (dinsdag 22-9), halen we de bagage op en volgt een treinreis in drie delen. Ondertussen hebben we ook begrepen dat Dustin een gezonde zoon heeft, die Dragon heet. Om tien over half zeven stappen we in ons huis in Leerdam binnen. Wat een mooie indrukken en wat een geweldige reis! Japan is mooi, druk, maar heeft ook prachtige bossen en bergen en meren en is heel erg groen. Je krijgt een mooie afwisseling van drukke steden en stiltegebieden, waar je geen hond tegenkomt. Kortom, de ideale mix van een land, zou ik zeggen.

Reisverslag; Toine van Poorten en foto's: Toine & Rita van Poorten.